بررسی تأثیر مکانی – زمانی کاربری اراضی بر کیفیت آب تالاب چغاخور با استفاده از شاخص irwqi و روش های آماری

هدف از این تحقیق استفاده از پارامترهای فیزیکی و شیمیایی (do, ph, no3-, po4-3, tds, tsi) و شاخص کیفیت آب irwqi جهت ارزیابی آلودگی و تأثیر مکانی – زمانی کاربری اراضی بر کیفیت آب تالاب چغاخور می باشد. جهت نمونه برداری و سنجش این پارامترها ابتدا 12 ایستگاه نمونه برداری به صورت غیرتصادفی و سیستماتیک انتخاب شدند. در ابتدا بر اساس میانگین سطح و عمق پارامترهای کیفی و با استفاده از توابع درون یابی در محیط gis، مدل شاخص irwqi تهیه گردید. سپس از ضریب همبستگی پیرسونی شاخص کیفیت آب با مجاورت ایستگاه های نمونه برداری از زه آبهای کاربری اراضی با استفاده از روش بافر سازی جهت تعیین تأثیر کاربری اراضی استفاده گردید. نتایج نشان داد که شاخص irwqi با ضریب همبستگی 78/0 و پارامترهای po4-3، no3- و tds به ترتیب با ضرایب همبستگی جزئی 82/0-، 64/0- و 62/0 ناشی از آلودگی زه آب های کاربری های کشاورزی و مسکونی در نیمه جنوبی و غربی تالاب است. همچنین نتایج تأثیر مکانی - زمانی کاربری اراضی با استفاده از روش های آماری و gis نشان داد که در فصل بهار و ابتدای پاییز با ضرایب همبستگی 70/0 و 59/0 بیشترین تأثیر و تابستان با ضریب همبستگی کمتر از 1/0، کمترین تأثیر بر کیفیت آب تالاب چغاخور ایجاد می شود. بیشترین میزان تروفی و بدترین وضعیت کیفی در دمای oc5/10-5/13 سطح آب در نیمه ابتدایی ماههای بهار و پاییز با وضعیت متوسط تا نسبتا خوب 50 تا 61 به دلیل افزایش فعالیتهای کشاورزی، سیلابها و بارندگی های فصلی  و بهترین آن در دما های بیشتر از oc5/19 و کمتر از oc6 سطح آب در فصول تابستان و نیمه ابتدایی زمستان با وضعیت خوب 70 تا 82 به دلیل کاهش فعالیت های کشاورزی، سیلاب ها و زه آبهای ناشی از بارندگی های فصلی است.